ผมเป็นคนชอบภูเขา ไม่ได้ชอบปีนเขาเพื่อพิชิต แต่ชอบนั่งมองภูเขา โดยเฉพาะภูเขาที่มีเรื่องราวและตำนาน
ถ้าเป็นเมืองไทย ผมหลงใหลดอยหลวงเชียงดาว และคราวที่ผมได้ไปญี่ปุ่น แน่นอนฟูจิซังทำให้ผมต้องตะลึง
ฟูจิซังนั้นน่ารักกล่าวทักทาย こんにちは เมื่อผมไปถึง ยามผมนั่งเครื่องกลับก็ยังกล่าว じゃ、またね เป็นการปิดท้าย
ที่ชมว่าน่ารักเพราะฟูจิซังไม่เหนียมอายหลบหลังเมฆหมอก ออกมาหยอกล้อกับผมตลอดทั้งทริป
ผมไปญี่ปุ่นแบบชะโงกทัวร์ การใช้เวลาส่วนตัวกับฟูจิซังก็เลยดูน้อยนิด เลยขออุทิศพื้นที่บล็อกเล็กๆนี้ ให้กับรูปของฟูจิซัง 🙂
ปล.เพื่อความสุนทรีย์ สามารถคลิกเพื่อดูภาพใหญ่ได้
ปล.2 จริงๆแล้วบล็อกนี้อยากลองฟีเจอร์แกลลอรี่ของWordPressเท่านั้นเอง ;p
