ช่วงน้ำท่วมใหญ่ปีนี้ เป็นช่วงที่ผมได้มีโอกาสได้ใช้รถสาธารณะ ทั้งประจำทางและไม่ประจำทาง(คือโบกรถที่ผ่านไปผ่านมาเอา) อยู่บ่อยๆ เส้นทางกลับบ้านในช่วงค่ำๆ นั้นมักจะต้องไปต่อรถแถวปากคลองตลาดเป็นประจำ
เมื่อพูดถึงปากคลองตลาดในความรู้สึกส่วนตัว ผมรู้สึกว่าเป็นตลาดที่มีชีวิตชีวามากที่สุดแห่งหนึ่ง ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะปากคลองตลาดนั้น เป็นตลาดขายส่ง ขายปลีก ดอกไม้นานาพันธุ์ สีสัึนมากมายกันไป กลิ่นหอมรัญจวนใจ …(จังหวะเพลงบุษบาของโมเดิร์นด็อกเริ่มมา พอดีกว่า แหะๆ ) อีกส่วนหนึ่งก็คงเป็นบรรยากาศ การร้องเรียกลูกค้าของแม่ค้าดอกไม้ตามริมถนน ซึ่งแว่วเข้าหูผมมาเป็นตัวอย่างเช่น “ดาวววมั้ยค้าาาา ดาววว” ของแม่ค้าร้านขายดอกดาวเรือง
ครั้งหนึ่งผมเคยไปชมนิทรรศการเกี่ยวกับเรื่อง ผีๆ ที่ TCDC จึงได้รู้ข้อมูลอันน่าทึ่งมาว่า ห่วงโซ่ทางเศรษฐกิจ อันมีต้นสายมาจากความเชื่อเรื่องภูตผีวิญญาณนี้ มีปลายเหตุที่ก่อมูลค่าทางเศรษฐกิจมหาศาลราวปีละหลายพันล้าน(จำตัวเลขแม่นๆไม่ได้แต่มากกว่าหลักร้อยล้านแน่ๆ) ซึ่งแน่นอนว่าธุรกิจค้าขายดอกไม้สด ก็เป็นห่วงโซ่ข้อใหญ่ในมูลค่าทางเศรษฐกิจนี้ นอกจากพิธีกรรมทางศาสนาอันเนื่องมาจากความเชื่อที่กล่าวมาแล้ว พิธีกรรมต่างๆทางสังคม เช่น งานแต่งงาน งานรับปริญญา ก็ล้วนแต่มีดอกไม้เป็นส่วนประกอบในงานทั้งสิ้น ซึ่งก็ทำให้เกิดเป็นกระแสเงินสด หมุนเวียนอยู่ในระบบค้าขายดอกไม้นี้ได้ไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบสิ้น
ร้านค้าดอกไม้ในปากคลองตลาดเองก็มีหลายเกรด หลายระดับ มีตั้งแต่แผงลอยริมถนน ร้านตึกแถวโบราณ ไปจนร้านติดแอร์แนวโมเดิร์น ผมเองก็ยังไม่ได้ไปสังเกตแบบละเอียดมากนักว่า สินค้าและราคามีความแตกต่างกันมากน้อยขนาดไหน เพราะส่วนใหญ่จะเดินผ่านๆ ระหว่างทางไปรอรถประจำทางกลับบ้าน
โดยรวมๆแล้วผมว่าปากคลองตลาด ก็อยู่ในช่วงกึ่งเก่ากึ่งใหม่ ซึ่งผมว่าก็เป็นเรื่องดี เพราะสามารถรองรับความต้องการของลูกค้าได้หลายระดับ ทั้งพวกเด็กแนวมาหาซื้อกุหลาบให้สาวในช่วงวาเลนไทน์ ไปจนแม่ค้าขายปลีกพวงมาลัยที่มาซื้อหาวัตถุดิบไปผลิตสินค้า แบบที่เรียกว่ามีทั้งบรรยากาศแบบบ้านๆ ไปจนระัดับที่เหมือนเดินเลือกซื้อของในห้างกันไปเลย
หลังสถานการณ์น้ำท่วม (คือน้ำลดนั่นเอง) ผมคงไม่ค่อยได้มีโอกาสเดินทางผ่านปากคลองตลาดบ่อยๆ เหมือนช่วงนี้อีก แต่คิดว่า คงจะต้องหาโอกาสกลับมาเดินเล่นอีกแน่ๆ ว่าแต่…ผมยังแอบสงสัย ว่าแม่ค้าขายดอกรัก เขาจะร้องขายว่าอย่างไรกันหนอ 🙂
SurusTx's Blog 